Henri De Temmerman

echtgenoot van mevrouw Maria Hove

De uitvaartplechtigheid had plaats op vrijdag 6 januari 2023 .

– In Memoriam – 

We willen dit niet als een treurzang laten klinken. Dat zou pa niet hebben gewild.
We willen vooral zijn leven vieren, over hem praten, herinneringen ophalen, een eerbetoon brengen aan een bijzonder man met veel kwaliteiten en talenten.

In een van onze vroegste herinneringen aan pa zaten we met z’n drieën op zijn fiets. Hij werkte op de hypotheekbewaring in Oudenaarde. Soms haalde hij ons op aan school: twee kinderen achteraan, een vooraan. Om zijn eigen hypotheek te kunnen betalen en ons alle kansen te geven in het leven, deed hij vaak overuren. Wij mochten dan tekeningen maken op zijn bureau terwijl hij opzoekingswerk deed in gewichtige, grote boeken. Veel later hebben we beseft wat een perfecte hypotheekbewaarder hij moet zijn geweest. Niemand was meer nauwgezet, georganiseerd en geordend als ons pa. Elke sleutel in ons huis heeft een naam, elke nagel een doosje, elke map een titel, elk computerbestand een fiche en elke plant een naambordje. Zijn perfectionisme en hard werken zorgden er later voor dat hij uitblonk in alles wat hij ondernam. Zijn eerste passie was ‘sierkippen houden’. Als kind hebben we urenlang zitten kijken naar het uitbroeden van kuikens in zijn broedmachine. Hij kweekte raskippen en trok er tijdens het weekend mee naar exposities over het hele land. De avond voor een expositie werden de kippen in ons bad gewassen, gekamd, zelfs bijgekleurd en bijgeknipt. Niet alleen sleepte hij een hoop medailles en trofees in de wacht, maar van heinde en ver kwamen liefhebbers zijn kippen opkopen.

Zijn tweede passie was ‘filmen’. De filmclub van Waregem bekroonde elk jaar de beste amateurfilms. Wij, ons ma en zelfs onze buren werden ingeschakeld als acteurs in zijn filmproducties. Vooral zijn speelfilm, True, een komedie waar onze hele straat bij betrokken was, werd een succes. En weer kwam er een medaille bij in onze trofeekast.

Zijn derde passie was ‘tuinieren’. Hij was altijd fier als hij ons tomaten, sla, aardbeien, komkommers en pompoenen van eigen kweek kon meegeven. Jaar na jaar toverde hij zijn tuin om in een bloemenparadijs. Elk jaar een nieuwe design, elk jaar nieuwe planten, vaak exotische bloemen die hij had meegesmokkeld uit verre landen. Zijn creativiteit was eindeloos, zijn liefde voor de natuur grenzeloos. Het leverde hem 32 keer de prijs op van de mooiste tuin van de wijk – tot onze trofeekast bijna uitpuilde. We maakten vaak een grapje dat het frustrerend moest zijn voor de andere deelnemers om iemand als pa als rivaal te hebben. Hij won altijd.

Hoewel ons pa geordend en georganiseerd was, was hij ook heel avontuurlijk. Toen we onze eerste auto hadden, nam hij ons mee de wijde wereld in. Elk weekend deden we een uitstap. Elke vakantie trokken we er voor drie weken op uit – naar Duitsland, Oostenrijk, Zuid-Frankrijk of Spanje.  In die tijd was dat een hele onderneming. Omdat GPS, Internet en GSMs nog niet bestonden, vertrokken we met een uitgeschreven route en op goed geluk af dat we ergens een staanplaats voor onze tent zouden vinden. Pa zorgde er altijd voor dat we een pakje sigaretten bij hadden waarmee ma de campingeigenaar moest verleiden. Soms werkte de truc zo goed dat we in iemands tuin mochten kamperen. Die spannende reizen behoren tot de mooiste herinneringen uit onze jeugd. Ze hebben onze horizonten verruimd, onze belangstelling voor de wereld gewekt, en ons in contact gebracht met mensen van andere culturen en talen. Ze hebben ons ook als familie dichter bij elkaar gebracht, vooral tijdens crisissituaties, als we ‘s nachts grachten moesten graven rond onze overstroomde tent, of we op een parking moesten slapen terwijl vliegtuigen probeerden de bosbranden rond onze camping te blussen. Het was een voordeel dat onze pa zo praktisch en handig was. Hij kon niet alleen snel een tent optrekken, elke buis en pin uiteraard vooraf voorzien van een kleurtje, hij kon ook verven, behangen, plaveien, lekken herstellen, fietsen en stoelen repareren.

Daarnaast was pa ook erg sociaal. Als oudste van vijf kinderen en zoon van een slager en cafehouder, was hij opgegroeid onder het volk. Hij was graag onder de mensen. Elke gelegenheid was goed voor een feestje. Elk bezoek was reden voor een porto. Hij behandelde iedereen op dezelfde vriendelijke, respectvolle en geinteresseerde manier, ongeacht afkomst, kleur of positie. Dat maakte hem overal waar hij kwam geliefd. Het is tekenend dat zowel onder het hotelpersoneel in Oeganda als in het woonzorgcentrum van Nazareth werd geweend en getreurd om zijn overlijden.

Maar zijn grootste troef was zijn humor. Pa was altijd te vinden voor een frats of een grapje. We hebben ontzettend veel gelachen. Zoals die nacht dat hij een opgezette vogel boven ons bed hing nadat we de triller The Birds hadden bekeken. Of die keer dat hij ons verraste met een opblaasbare boot waar hij, bij zijn proefrit op zee, kilometers van onze camping was afgedreven en uiteindelijk te voet terugkeerde… zonder boot.

Onze pa heeft lang een gelukkig en actief leven geleid. We dachten dat hij 100 jaar zou worden. Maar toen brak de coronatijd aan. De opsluiting, de eenzaamheid, het afgesneden zijn van familie en vrienden, vielen hem en ons ma zwaar. Het verlies van zijn twee broers en zijn beste vriend, Herve, vorig jaar waren bijkomende klappen. In augustus werd hij met een multiple longembolie opgenomen in het ziekenhuis. Hij kwam er weer bovenop en, omdat hij niet langer te been was, verhuisde hij met ma naar het woonzorgcentrum De Lichtervelde in Nazareth. Daar hebben ze samen nog vier mooie maanden beleefd. Hij leefde weer op. Zijn ogen straalden weer. Hij genoot weer van het leven en van zijn porto. Tot hij op maandag 19 december werd opgenomen met een longoedeem en longonsteking. Hij kwam dit niet meer te boven. Langzaam is hij van ons weggegleden. Langzaam doofde het licht in zijn ogen.

Pa laat een grote leegte achter. Hij was onze beste vriend, onze thuishaven, onze rots in de branding. Zijn liefde voor ons was onvoorwaardelijk. Altijd stond hij ons bij met raad en daad. Altijd moedigde hij ons aan, zocht hij naar een oplossing. Hij was een man van weinig woorden maar wat hij zei was altijd zinvol, verstandig en doordacht. Je hebt dat goed gedaan, pa. Wij zullen zo goed mogelijk je voorbeeld volgen en ons leven leiden volgens de waarden die je ons hebt meegegeven. We zullen vooral de belofte nakomen die we je op je sterfbed hebben gedaan. We zullen goed zorg dragen voor ma.

Rust nu maar in vrede.